بیشان بدی که در سن 77 سالگی درگذشت، با پاتکاهای درخشان و بازی بولینگ زیبایی‌شناختی خود، یکی از شناخته‌شده‌ترین و محبوب‌ترین چهره‌های بین‌المللی کریکت در دهه‌های 1960 و 70 بود.
دویدن نرم، بدون زحمت و پرتاب شیک و قائم او، پروازی فوق العاده بالا و پرپیچ و خم به سمت توپ ایجاد کرد که همراه با چرخش شگفت انگیز انگشتانش، اغلب مسحورکننده بود.
او که یکی از بهترین اسپین‌بازان تمام دوران است، در 67 مسابقه آزمایشی خود برای هند بین سال‌های 1966 و 1979، 266 ویکت به دست آورد و پس از بازنشستگی، برترین ویکت‌گیر تست هند بود. حتی در حال حاضر او در رتبه هشتم این لیست قرار دارد، پس از تعدادی از بول کاران مدرن که اکثراً بازی های بسیار بیشتری انجام داده اند. شاید مهمتر از آن، او در بین بازیکنان برتر آزمون بازوی چپ در تمام دوران، رتبه پنجم را کسب کند، تنها پس از Rangana Herath، Daniel Vettori، Derek Underwood و Ravindra Jadeja.
در زمانی که بولینگ آهسته نیروی غالب در هند بود، Bedi با سه بولینگ طراز اول دیگر در یک همکاری بسیار موثر کار می کرد: Erapali Prasanna، Srinivasaraghavan Venkataraghavan و Bhagwath Chandrasekhar – یک کوارتت مشهور که 853 کلمه نویسی در ویکت های آنها ترکیب شده بود. مسئول، اگرچه فقط یک بار بود که همه آنها در یک بازی بازی کردند (در مقابل انگلیس در Edgbaston در سال 1967).
بدی علاوه بر انجام وظایف خود در توپ، 22 بار کاپیتان تیم ملی هند نیز بوده است که در 6 پیروزی و 11 تساوی به عنوان مربی انجام شده است.
او در کریکت هند برای پنجاب شمالی (1961-1967) و سپس دهلی (1968-1981) بازی کرد، که با آن دو جام رانجی را به دست آورد، در حالی که در انگلیس پنج سال موفق را با نورث همپتون شایر (1972-1977) گذراند و تبدیل به آنها شد. اولین جام بزرگ – جام یک روزه ژیلت در برابر لنکاوی در سال 1976 – با گرفتن سه ویکت مهم قبل از به ثمر رساندن ران های برنده. او کار خود را با 1560 ویکت در کریکت درجه یک به پایان رساند – بالاترین آمار یک بازیکن هندی.
بیدی در امریتسار پایتخت سیک ها به دنیا آمد و اولین بار در سن 15 سالگی نماینده شمال پنجاب بود، اگرچه او تنها چند سال قبل کریکت را شروع کرده بود. او شش سال بعد اولین بازی بین‌المللی خود را در کلکته (کلکته کنونی) در مقابل هند غربی در دومین تست تور سه مسابقه‌ای آنها در سال 1966 انجام داد. آزمون بعدی در مدرس (اکنون چنای).
بهترین عملکرد او در بولینگ آزمایشی در سال 1969 بود، زمانی که او 7 بر 98 را در مقابل استرالیا در کلکته گرفت، در یک سری که در آن 21 ویکت با میانگین 20.57 گرفت. او پس از آن پیوسته عالی بود و دو بار در خانه مقابل انگلیس در فصل‌های ۱۹۷۲–۱۹۷۳ و ۱۹۷۶–۱۹۷۷ و ۳۱ ویکت در استرالیا در سال‌های ۱۹۷۷–۱۹۷۸ دو بار در خانه به ثبت رسید.
نقطه قوت دیگر بیدی به غیر از توانایی او در گرفتن ویکت، دقت و کنترل او بود که گلزنی را برای خفاش ها دشوار می کرد. او در طول دوران آزمایشی خود به طور متوسط تنها 2.14 دوش در هر اوور دریافت کرد. نرخ اقتصادی او کمتر از هر بولر دیگری بود که 200 ویکت تست یا بیشتر گرفته بود و تنها توسط لنس گیبز، ریچی بنود و آندروود بهتر شد.
زمانی که بیدی در سال 1975 کاپیتانی را برعهده گرفت، سال بعد میزان روحیه رقابتی خود را با پیشروی دراماتیک هند مقابل هند غربی در سومین آزمون در ترینیداد نشان داد، که در آن تیمش با موفقیت به رکورد 403 در مجموع دست یافت. اکثر سایت ها آن را دست نیافتنی می دانستند.
در تست چهارم و آخر، او همچنین تمایل داشت که اعصاب خود را به هم بزند، و در اعتراض به آنچه که او بولینگ ترسناک می‌دانست، با خودداری از به میدان گذاشتن پنج مهاجم آخر خود در اینینگ دوم، عملاً بازی را واگذار کرد. در سال 1978 به همین دلیل از شرکت در یک مسابقه بین المللی یک روزه علیه پاکستان انصراف داد. همچنین درگیری های مکرری با مدیران بر سر حقوق و شرایط بازیکنان آن وجود داشت.
بدی آخرین آزمون خود را در سال 1979 در مقابل انگلیس در اووال انجام داد، اما تا سال 1981 برای دهلی بازی کرد و پس از آن در این باشگاه و مدتی در هند مربی شد. او همچنین در تلویزیون کار می‌کرد اما ترجیح داد از طریق کمپ‌های مربیگری و مدرسه کریکت خود بر مربیگری بازیکنان کریکت جوان تمرکز کند.
او در خارج از زمین حتی صریح تر شد و مکرراً موتیاه مورالیتاران بازیکن سریلانکا را به یک عمل غیرقانونی بولینگ متهم کرد، از آنچه به عنوان تجاری گرایی نادرست لیگ برتر هند می دید انتقاد کرد و مقامات کریکت هند را متهم کرد که بیش از حد به نخبگان سیاسی نزدیک هستند. نارندرا مودی نخست وزیر را به خاطر سابقه اش در مورد کووید-19 مورد انتقاد قرار می دهد.
اگرچه طغیان‌های گاه وبای او باعث اختلاف نظر می‌شد، اما همچنان موفق شد که مورد علاقه عموم مردم هند، که حداقل او را به خاطر آزاداندیشی‌اش تحسین می‌کردند و مهمتر از همه، او را به خاطر دستاوردهای ظریفش در کریکت دوست داشتند، حفظ کند.
از او همسرش آنجو (نام خانوادگی ایندرجیت)، دخترشان نها و پسرشان آنگاد، و همچنین پسرش گاواسیندر و دخترش گیلیندر از ازدواج قبلی با گلنیث مایلز به جای مانده است که به طلاق منجر شد.
