وقتی صحبت از استفاده مربیان NHL به میان می آید که از بهترین بازیکنان خود استفاده می کنند، یکی از مهم ترین سؤالاتی که باید به آنها پاسخ دهند این است که “چقدر زیاد است؟” از دست دادن یک بازی با یک بازی شکن نخبه روی نیمکت و گاز در مخزن یک فرصت از دست رفته است. از سوی دیگر، اگر آنها را بیش از حد قرمز خط بکشید، هم به بازیکن و هم به بازیکنانی که از فرصت‌های بیشتری محروم هستند آسیب می‌رسانید.
من می‌خواستم زمانی را به این سوال اختصاص دهم که تورنتو میپل لیفز را ارزیابی می‌کنم، با توجه به چند لحظه در چند هفته گذشته که بازیکنان نخبه آنها در پایان شیفت‌های طولانی قدرت بازی خسته شده بودند، بازی‌های ضعیفی را با پوک انجام می‌دادند و آن را وارد می‌کردند. تیم را روی پاشنه خود بازی کنید. این موضوع به موضوع گفتگو در پادکست Real Kyper و Bourne تبدیل شد و بنابراین می‌خواستم کمی بیشتر به آن توجه کنم.
استدلالی که من در آنجا شنیدم – یک استدلال بسیار معقول – این است که واحد بالای Leafs به میزان زیادی پاور بازی می کند و آنها باید سریعتر خارج شوند تا واحد دوم نیز مقداری زمان پخش برق داشته باشد.
یکی از استدلال های تحلیلی مدرنی که شنیده ام خلاف این را ادعا می کند و می گوید که بهترین بازیکنان باید بیشتر بازی کنند. در کتاب اعدادی که اخیراً منتشر شده است، «بازی لبه‌ها»، که تاریخچه جنبش تحلیلی را شرح می‌دهد، «بازیکنان ستاره باید بیشتر بازی کنند» تنها نکته‌ای است که به تیم‌های هاکی برای بهبود بالقوه استفاده از داده‌ها ارائه می‌شود. در حالی که این کتاب لزوماً قصد ندارد تحلیل جدی هاکی انجام دهد، اما صرفاً یک نکته کلی تری است که در میان کسانی که به ارزش داده های امروزی اعتقاد دارند، به آن پرداخته می شود: اگر ما فقط در برابر بازیکنان خوب بیشتر بازی کنیم، چه؟
این مفهوم به بحث استفاده از ستاره ها در بازی قدرت، به ویژه با Leafs گسترش یافته است. این روزها طرفداران هاکی مترقی خواهند گفت که مربیان باید تمام تلاش خود را انجام دهند. به نظر می رسد که روزهای PP1 و PP2 بیشتر به پایان رسیده است، با یک واحد پاور پلی و برخی از بچه ها که 25 ثانیه بعد از پاک شدن یک پوک برای بازی بیرون می آیند. یک استدلال ساده وجود دارد: آستون متیوز، که با 70 درصد کار می کند، نسبت به مثلاً تایلر برتوزی، که 100 درصد کار می کند، احتمال بیشتری برای گلزنی دارد.
این خوب است، و من موافقم اگر فقط یک لحظه تعیین کننده را مدیریت کنید. اما به چالش کشیدن متیوز آنقدر که با ۷۰ درصد کار می‌کند (و با این ظرفیت از او استفاده می‌کند، بنابراین او فقط از پاهایش بیشتر استفاده می‌کند) احتمالاً به توانایی او برای بازگشت به ۱۰۰ درصد در این بازی آسیب می‌زند، چه رسد به اینکه در صورت موفقیت، این کار را انجام دهد. آن را به طور منظم و انتظار می رود که او بتواند این تجهیزات را در تمام فصل در هر بازی پیدا کند.
(Brightcove VideoID=6346444385112 PlayerID=JCdte3tMv Height=360 Width=640)
هنگامی که پاهای شما بسوزد، اسید لاکتیک جمع شود و پاهای شما سنگین شوند، هیچ تضمینی وجود ندارد که در آن شب دوباره آنها را برگردانید. این توانایی خلق لحظات خاص است که مردی مانند متیوس را در یک بازی متمایز می کند. پس آیا ارزشش را دارد که سقف او را پایین بیاوریم تا 20 ثانیه از زمان بازی پاور خود را به برتوزی واگذار نکنیم؟
این بحث ها موقعیتی و لحظه به لحظه است. در حالی که درست است که در ثانیه های پایانی یک بازی که در حال تماشای آن هستید، ترجیح می دهید بهترین بازیکنان خود را بسوزانید تا اینکه واحد دوم شما 100 درصد بازی کند، من فکر نمی کنم که بخواهید این کار را در هیچ بازی قدیمی انجام دهید. -دوره در یک فصل
با در نظر گرفتن همه این استدلال‌ها، بیایید به اعدادی نگاه کنیم که به ما نشان می‌دهند ستاره‌های لیفز در مقایسه با سایر تیم‌های برتر، دقایق بازی قدرت زیادی را اشغال نمی‌کنند.
از آنجایی که اینها واقعاً مهاجمان نخبه هستند و هر تیمی از 1-3-1 در پاور پلی استفاده می کند، در زیر نگاهی به پنج تیم برتر پاور پلی در NHL در این فصل و درصد زمان بازی پاور بازی آنها توسط آنها می اندازد. چهار مهاجم پرکاربرد
متوجه خواهید شد که یکی از این تیم ها – کارولینا – از نظر عملکرد نسبت به چهار تیم دیگر (و در واقع کل 10 تیم برتر) بسیار دورتر است.
با 32 تیم و چهار مهاجم در هر تیم، به رده بندی 128 اسکیت باز نگاه می کنیم. در زیر آن چهار مهاجم برتر، درصد زمان بازی با قدرت تیم روی یخ برای مهاجم پنجم را به عنوان یک شاخص تقریبی نشان می‌دهد که واحد دوم چقدر ممکن است اجازه داشته باشد یخ را لمس کند.
مقام اول: خلیج تامپا – 30.0٪
پنجم: تگرگ، 26.0٪
وقتی تامپا بی در بازی قدرت است، نیکیتا کوچروف بیش از 84 درصد مواقع روی یخ است و من نمی‌توانم مربی جان کوپر را در اینجا سرزنش کنم. کوچ یک متخصص بازی قدرت است.
مقام دوم: کارولینا – 28.0٪
پنجم: Teravainen، 50.9٪
این دیوانه‌کننده‌ترین رتبه ۴ برتر هر تیمی است که می‌توانم پیدا کنم. هیچ بازیکنی حتی 63 درصد از دقایق پاور بازی خود را ثبت نمی کند، به این معنی که چرخ دنده مرکزی وجود ندارد، اما آنها در فصل 28 درصد هستند. این احتمالاً به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن است.
مقام سوم: ادمونتون – 26.8 درصد
پنجم: کین، 30.8٪
هر چیزی غیر از استفاده از 29 و 97 بیش از 75 درصد مواقع، رفتار نادرست مربی است.
T-3: نیویورک رنجرز – 26.6٪
پنجم: چیتیل، 27.8٪
در اینجا افت زیادی به مهاجم پنجم استفاده شده وجود دارد.
T-3: تورنتو – 26.6٪
پنجم: برتوزی، 27.7٪
چند نکته قابل توجه اول، بوستون، ونکوور، نیوجرسی، کلرادو و فلوریدا دیگر تیم‌های 10 تیم برتر NHL در درصد بازی قدرت هستند، و هر پنج تیم حداقل یک بازیکن دارند که درصد بیشتری از زمان یخ تیمش را نسبت به متیوز ثبت می‌کند. این بدان معناست که بازیکنان برتر آنها تنها زمانی بیش از حد از زمان بازی قدرت تیمشان را می گیرند که شما فلسفه متفاوتی داشته باشید، همانطور که مربی Hurricanes راد بریند آمور به نظر می رسد، و نه اگر فقط Leafs را با سایر بازی های قدرتی موفق مقایسه کنید.
در همین حال، تنها پنج تیم در NHL نرخ تبدیل پاور بازی بدتری نسبت به واشنگتن کپیتالز دارند (14.6%)، و ساختار زمان یخ آنها به این شکل است که من آن را برای اهداف سرگرمی خالص به اشتراک می گذارم:
95.9 درصد!! او باید در هر دو واحد پاور پلی بازی باشد (و در این فصل با پنج گل پاور پلی در رده 55 قرار دارد). الکس اووچکین 11.8 درصد بیشتر از مردی که دومین تیم برتر لیگ را دارد (کوچروف) بازی می کند. وحشی.
من نگران بودم که این درصد از زمان کلی که Leafs بیش از حد بازی می‌کردند، نبود، بلکه طول شیفت فردی آنها بود که آنها را در انتها خسته می‌کرد، زیرا این همان جایی بود که مشکلات به وجود آمد. اما در میان بازیکنان بزرگ بازی و تیم‌های قدرتمند بازی، آنها هنوز هم عمدتاً در شیفت‌های قدرتی با طول مناسبی استفاده می‌کنند. طولانی ترین جابجایی قدرت در NHL، در چند ثانیه:
و چهار هسته برگها:
در مجموع، پسران بزرگ Leafs به سادگی در بازی قدرت غرق نیستند. با توجه به اینکه Leafs در این فصل در رده 28 ام در کل زمان بازی پاور قرار گرفته است، رده بندی ستاره های آنها در کل زمان یخ پاور پلی (دور به دقیقه) به شرح زیر است:
میانگین 3:16 در هر بازی برای همه ویلیام نایلندر، میچ مارنر و متیوز در رده 64 لیگ قرار دارد.
در حالی که ما به این نتیجه رسیده ایم که ستاره های لیفز زیاد بازی نمی کنند (مطمئن هستم که برخی هنوز هم استدلال می کنند که آنها به اندازه کافی در پاور پلی بازی نمی کنند)، به نظر من بی دلیل نیست که در مورد بار بازی صحبت کنیم. در مورد بازیکنان برتر به فکر کردن. مارنر و متیوز ششمین و هفتمین بار در هر بازی در میان مهاجمان NHL بازی می کنند (نزدیک به 21.5 دقیقه در هر بازی)، و مدیریت زمان استراحت بسیار مهم است. (به نظر می رسد که The Avalanche بیشترین بهره را از ستاره های خود در این فصل می برد – سه مهاجم آنها در هر بازی در بین چهار مهاجم برتر TOI قرار دارند – و من می توانم بگویم که این یک نگرانی قانونی برای آنها نیز است.)
هاکی یک بازی حفاظتی نیست، زیرا تنها بازی ای است که به سختی ذره ای آرامش را در اکشن ارائه می دهد. در فوتبال استراحت وجود دارد، در بیسبال هیچ بحثی وجود ندارد، و حتی در بسکتبال می توانید 5-7 ثانیه استراحت کنید تا برای سرعت زیاد آماده شوید (همچنین سوت های مداوم، هفت تایم اوت برای هر تیم و غیره وجود دارد. ). و غیره). بازیکنان می توانند با تمام 90 دقیقه یک مسابقه فوتبال کنار بیایند، زیرا نمی توانند از لحظاتی که در اطرافشان وجود دارد استفاده کنند.
در یک بازی سرعتی مانند هاکی روی یخ، فکر نمی‌کنم مشکل بزرگ بازی کردن زیاد باشد، بلکه نحوه تخصیص زمان روی یخ است. بسیاری از شیفت های کوتاه تر احتمالاً خوب هستند. در واقع، من فکر می‌کنم زمان بازی با سرعت زیاد با سرعت‌های کمتر مشکل بزرگی نیست، اگرچه ارزش توجه کردن را دارد. اما این لحظاتی است که بازیکنان شما خسته هستند و یک مربی از آنها فشار دیگری می خواهد که می تواند آنها را خسته کند. و برای رسیدن به نقطه‌ای که در برنامه‌ام به آن اشاره کردم، زمانی است که بازیکنی برای عجله زیاد در زمین می‌ماند، آن را برمی‌گرداند و مجبور است تمام راه را به عقب برگرداند، که پاهایش می‌شکند و به شما اجازه می‌دهد تا برایش بسوزید. یک روز یا حتی چندین روز بدون بهبودی مناسب.
همانطور که Brind’Amour نشان داده است، استفاده از بازیکن یک موضوع فلسفه است و در حال حاضر بازیکنان Leafs با دیگر مهاجمان بزرگ NHL برابری می کنند.
متأسفانه، ستاره‌های آنها در فصل‌های پس از آن محو شده‌اند، بنابراین جای سوال دارد که آیا سرمربی شلدون کیف باید آنها را حتی بیشتر از اینها عقب نگه دارد یا خیر.
اما در حال حاضر، آنها به آنچه استاندارد است پایبند هستند و در برخی از شیفت ها دیر مدیریت می کنند. در یک هفته، با چند تصمیم مدیریتی بهتر و تغییرات بهتر، این احتمالاً دیگر مشکلی نخواهد بود.
