منتابستان گذشته در ویمبلدون بود که الکس دی میناور برای اولین بار طعم شهرت واقعی خود را چشید زیرا در کنار دوست دخترش، شماره 1 بریتانیایی کیتی بولتر، در مرکز توجه قرار گرفت. این جوان 24 ساله که بیشتر دوران حرفه‌ای خود را زیر رادار پرواز می‌کرد، به‌طور قابل‌توجهی سرگرم شد زیرا هر حرکت این زوج در یک عکس فوری در دوربین ثبت می‌شد.
دی میناور در آستانه مسابقات آزاد استرالیا گفت: «این قطعاً عجیب بود. “این اولین بار من بود.” پس از آن پاپاراتزی. من انتظار چنین چیزی را نداشتم زیرا آنها متوجه شدند که ما کجا اقامت داریم و صبح روز بعد منتظر ما بودند. این یک تجربه باورنکردنی برای من بود، چیزی که هرگز فکر نمی کردم ممکن باشد. و این همه به خاطر کتی است.”
دی میناور ممکن است به زودی مجبور شود به چنین شهرتی عادت کند و نه فقط به خاطر دوست دخترش. در این ماه، دی میناور برای اولین بار با شکست دادن نواک جوکوویچ شماره 1 جهان و الکساندر زورف آلمانی به 10 تیم برتر جهان رسید. او از آن زمان قهرمان ویمبلدون کارلوس آلکاراز را در یک مسابقه نمایشگاهی شکست داده است و امیدوار است ملبورن پارک شاهد اتفاق خاصی باشد.
او می گوید: «ببین، خیره های زیادی وجود دارد، توجه زیادی وجود دارد. اما من سعی می کنم همان کارهایی را انجام دهم که معمولا انجام می دهم. و واقعا هیچ چیز برای من تغییر نمی کند. و من واقعاً نمی خواهم این تغییر کند. ما در این موارد بسیار محتاط هستیم. من همیشه می خواستم اجازه بدهم تنیس من خودش صحبت کند. من به هیچ چیز دیگری نیاز ندارم. وقتی مردم در مورد من صحبت می کنند، به این دلیل است که من کاری را انجام می دهم، بنابراین می خواهم آن را کنار بگذارم.”
شکی نیست که مردم در مورد او صحبت می کنند. اگر پیروزی مارک ادمونسون در سال 1976 یک شوک بزرگ بود – با رتبه 212، او به عنوان نظافتچی بیمارستان برای تامین هزینه های تنیس خود کار می کرد – تقریباً به همان اندازه شگفت انگیز است که با وجود بهترین تلاش های پت کش، هیچ استرالیایی دیگری این عنوان را از آن زمان تاکنون کسب نکرده است. فینالیست در 1987 و 1988) و شماره 1 سابق جهان، پت رافتر و لیتون هویت، دومی در سال 2005 نایب قهرمان شد. در حالی که جوکوویچ و آلکاراز مورد علاقه‌ها هستند، دی میناور یک خارجی واقعی است.
De Minaur فوق العاده سریع و به اندازه هیویت، مربی او شجاع است و قدرت و باور را به بازی خود آورده است. در حالی که صحبت در مورد عنوان ممکن است خوش بینانه باشد، حداقل به این دلیل که او تاکنون تنها به یک مرحله یک چهارم نهایی گرند اسلم رسیده است و در دور اول با میلوش رائونیچ کانادایی پرشور روبرو می شود، او در شکل زندگی خود است و چه چیزی چیست؟ مهم این است که ملت کاملاً پشت سر او باشد.
او می‌گوید: «من بسیار تهاجمی‌تر بازی می‌کنم و تنوع زیادی به ارمغان می‌آورم. “شاید من در گذشته کمی بیش از حد به سرعت خود متکی بودم. این باعث شد بازی‌های زیادی به من وارد شود، اما فکر می‌کنم برای برداشتن گام بعدی و شکست دادن بازیکنان برتر، باید کمی قدرت شلیک بیشتر، باور بیشتر و مهم‌تر از آن مثبت در لحظات بزرگ نشان می‌دادم. و برو بیرون و آن را بگیر. من هرگز قصد شکست دادن افراد برتر را با منفعل بودن نداشتم.”
بعد از تبلیغات خبرنامه
در طول 12 ماه گذشته، دی میناور به عنوان یک بازیکن و همچنین به عنوان یک فرد تکامل یافته است و به یک رهبر واقعی تنیس استرالیا تبدیل شده است، نقشی که به نظر می رسد روز به روز با آن راحت تر می شود. حتی اگر مبارزات روزانه نیک کیرگیوس سرفصل اخبار را به خود اختصاص دهد، دی میناور الهام‌بخشی برای فوتبالیست‌های دیگرش است که همگی به خاطر اخلاق کاری و شخصیتی که او است، به او نگاه می‌کنند.
او می‌گوید: «این احتمالاً یکی از بزرگترین تعریف‌هایی است که می‌توانم دریافت کنم. “من مدتی در این موقعیت بودم، اما هرگز کسی نبودم که در این مورد بسیار پر سر و صدا باشم. من همیشه بر این باور بوده‌ام که اعمالم بلندتر از حرف‌ها صحبت می‌کنند و من الگو می‌گیرم. و فکر می کنم به همین دلیل احترام زیادی از همکارانم به دست آوردم. این یک تعریف بزرگ است. من دوست دارم بخشی از آن باشم. من دوست دارم ببینم همه استرالیایی ها خوب بازی می کنند و به نتایجی می رسند که می دانم می توانند.
برای من بسیار مهم است که نشان دهم می توانم همان فردی باشم که 10 سال پیش و اکنون بودم. من هنوز هم می توانم در مسابقات تنیس برنده شوم، هنوز هم می توانم یک دوست خوب باشم، هنوز هم می توانم یک مرد خانواده خوب باشم.
و من می توانم همان کارهایی را انجام دهم که اگر تنیس بازی نمی کردم، انجام می دادم. ترجیح می‌دهم به عنوان یک فرد خوب شناخته شوم تا یک تنیسور خوب.»
امسال به اعماق پارک ملبورن بروید و شهرت آن حتی بیشتر خواهد شد.
