تیاعلام این که تایگر وودز و نایک به همکاری تجاری 27 ساله خود پایان دادند، برای کسی که به دقت توجه داشت تعجب آور نبود. تقریبا یک دهه از نایک می گذرد در کنفرانس اخیر درآمد گفت هدف آن صرفه جویی 2 میلیارد دلاری در هزینه طی سه سال آینده است. ساخت تجهیزات گلف را متوقف کرداز جمله توپ، راکت و کیف. و برنامه محدود وودز پس از جراحی های طاقت فرسا، چه قبل و چه بعد از تصادف رانندگی خطرناک او در فوریه 2021، قهرمان 15 دوره ای را کمتر از همیشه دیده است.
اما جدایی عمدی روز دوشنبه، که یک هفته پس از تولد 48 سالگی وودز رخ داد، یک پایان خاص دارد که نشان دهنده پایان یک دوره در تجارت ورزشی است: مرگ نوعی ازدواج همه جانبه با مارک ورزشکار که واقعاً جهان را فرا گرفته است. جریان اصلی فرهنگی الگوی آشکار، اتحاد نایک با مایکل جردن است، یک معامله بزرگ که منشأ فروتنانه آن سال گذشته به طرز بازیگوشی برای نمایشگر نمایش داده شد. در واقع، فیل نایت سه سال را صرف به خدمت گرفتن وودز بر اساس اثبات مفهوم جردن کرد: اینکه یک ورزشکار کاریزماتیک مجرد با مواهب الهی می تواند یک امپراتوری ورزشی و سرگرمی کامل را به دوش بکشد. رئیس نایک در آن زمان گفت: “همه به دنبال مایکل جردن بعدی بودند و آنها در زمین بسکتبال به دنبال آن بودند.” و او در تمام مدت از خیابان دوید.
وودز قبلاً یکی از بزرگترین نام‌ها در تمام رشته‌های ورزشی بود که تنها چند روز پس از کسب سومین پیروزی متوالی خود در آماتور ایالات متحده از پنج شوت پشت سر در سال 1996، اعلام کرد که از دانشگاه استنفورد انصراف می‌دهد و دو شوت پشت سر رتبه‌های پولی را به پایان می‌رساند. کلمات: “سلام دنیا.” با توجه به وضعیت فعلی صنعت روزنامه، فقط نایک را بگوییم سه صفحه در وال استریت ژورنال اعلام آمدن او امروز سروصدا به پا نمی کرد.
او بلافاصله به تبلیغات سرگیجه‌آور عمل کرد و در هشت ماه اول خود در چهار رویداد تور پیروز شد، از جمله پیروزی دوره‌ای در سال 1997 در استادان که نمایه او را به سمت استراتوسفر پرتاب کرد. وودز به زودی متوجه بازگشت سرمایه ای شد که به مراتب بیش از مدت زمان اولیه 40 میلیون دلاری طی پنج سال بود. نامیدن او به عنوان مسلط ترین ورزشکار جهان، که او بود، اهمیت گسترده تر او را دست کم گرفت. او بزرگتر از زندگی بود، برگزیده نادری که نه تنها برآورده شد، بلکه فراتر از انتظارات بود و جهان را مجذوب خود کرد، با اختلاف رکوردها برنده شد و لحظات فراموش نشدنی را یکی پس از دیگری تداعی کرد. برخی از آنها را نایک در پشت صحنه بهتر از این نمی توانست نوشته باشد تلاش فراموش نشدنی خود را از خشن در طول آخرین دور مسابقات مسترز 2005، توپ برای بیش از یک ثانیه در کنار زمین آویزان بود، لوگوی “swoosh” شرکت کاملاً قاب شده بود، قبل از اینکه در جام بیفتد.
طبق گزارش ها، آخرین قرارداد 10 ساله بین وودز و نایک حدود 200 میلیون دلار ارزش داشت، اما آنچه مردم در سال های آینده به یاد خواهند آورد، نمادهای تجاری است. همکاری خلاقانه نایک با آژانس تبلیغاتی Wieden+Kennedy کمپین هایی را ایجاد کرد که توانستند از ماهیت معاملاتی تبلیغات فراتر رفته و به قلمرو هنر پاپ حرکت کنند. برای هر شعبده بازینقطه بازیگوش 30 ثانیه ای که در آن ببر قبل از پرتاب توپ به دوردست، کمی نگهبان با آهن بازی می کند، یا گلف سخت نیستجایی که او می‌توانست طنزهایش را به رخ بکشد، دیگرانی بودند که مرزهای جریان اصلی را جابجا کردند و حتی با آوانگاردها معاشقه کردند، مانند نقطه 60 ثانیه‌ای که شامل کاملاً از یک تاب در حرکت آهسته در برابر پس زمینه سیاه اسپارتی. هرگز، که قبل از اوپن ایالات متحده در سال 2008 (جایی که او یک پیروزی فوق العاده در پلی آف 19 حفره ای را به دست آورد) برای اولین بار به صداپیشگی پدر تایگر، ارل، که دو سال قبل از سرطان درگذشته بود، تکیه داشت. حتی در بیش از حد آنها – مانند معروف من تایگر وودز هستم Spot، که به‌طور آزادانه از کدا کار بزرگ اسپایک لی در سال 1993 وام گرفته شده است. مالکوم ایکس – آنها به اندازه کافی در اغراق خود جدی بودند تا موفق شوند. (اینکه همه این اسطوره‌هایی که با دقت ساخته شده‌اند، زمانی که زندگی خصوصی وودز در سال 2009 در یکی از بزرگترین رسوایی‌های روزنامه‌های تاریخ از بین رفت، کار را جذاب‌تر می‌کند.)
وقتی تبلیغ جدیدی از ببر ظاهر شد، مردم هیجان‌زده می‌شدند، هیجانی که تنها به دلیل نادر بودن آن در دوران قبل از یوتیوب، زمانی که فقط در یک برنامه تلویزیونی می‌دیدید، می‌شد آن را ببینید. دوران طلایی همکاری وودز و نایک با آخرین روزهای تک‌فرهنگی آمریکا مصادف شد و به کار آنها پلتفرمی داد که دیگر وجود ندارد. مخاطبان تلویزیونی شبکه‌های سنتی پیش از آنکه با ظهور سرویس‌های استریم به ابهام برسند، از هم جدا شده بودند. مردم مانند گذشته تلویزیون تماشا نمی کنند، به خصوص جوانان. بعید است که برخی از بزرگترین کودتاهای نایک و W+K – خواه این باشد تجاری در فرودگاه برزیل قبل از جام جهانی 1998 یا تاثیر بر نقطه مک ایلروی وودز – فضایی برای دستیابی به همان تأثیر در فضای رسانه ای امروزی داده می شد.
نشانه های این وقفه سالهاست که وجود دارد. در سال 2018، راجر فدرر، ورزشکار قدیمی نایک – یکی از معدود ستارگان ورزشی که ارتباطش با یک برند به اندازه وودز ماندگار بود- پس از 24 سال نایک را ترک کرد و با قراردادی 10 ساله با قراردادی 300 میلیون دلاری به فروشگاه زنجیره‌ای پوشاک Uniqlo، به گروه ژاپنی پیوست. در جاهای دیگر، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد رپرها و هنرپیشه‌ها به عنوان سفیران کفش‌های ورزشی، اگر نگوییم از ورزشکاران پیشی گرفته‌اند، جذابیت پیدا کرده‌اند. Kawhi Leonard در New Balance اجرا می کند.
بعد از تبلیغات خبرنامه
لبرون جیمز مادام‌العمر نایک است، که با توجه به اینکه چقدر ورزشکاران را به‌عنوان برندهای فردی نگاه می‌کند، قابل توجه است. کوین دورانت هم همینطور همین امر صدق می کند دیوید بکهام و آدیداس. اما آنها آخرین نسل از یک نژاد در حال مرگ در یک چشم انداز رسانه ای در حال تغییر هستند. و با وجود همه ثروت و ثروت ناگفته آنها، هیچ یک از آنها “من تایگر وودز هستم” ندارند.
