تی66747 نفر در سانتیاگو برنابئو برای اولین بازی خانگی جود بلینگهام در روز شنبه حضور داشتند و همه آنها در جیب او جا می شوند. آنها قبلاً آن را دیده بودند – در هر بازی که او بازی کرده بود – اما نه کاملاً به این شکل، نه درست جلوی آنها، زیر سقف آنها. او در 94 دقیقه از اولین بازی خود در استادیوم جدید خود بود که به تازگی بازسازی شده بود، آن سفینه فضایی نقره ای عظیم بر روی کاستلانا فرود آمد، 1-1 بود، ختافه دیواری بر سر راه آنها ساخته بود و زمان در حال پایان بود، اما لحظه فرارسیدن بود. البته اینطور بود: شما رئال مادرید هستید و او، او جود بلینگهام است.
و جود بلینگهام اجتناب ناپذیر است.
بلینگهام ضربه دوم لوکاس وازکز را شلیک کرد. اکثر بازیکنان این کار را نمی‌کردند – توپ مستقیماً به سمت دیوید سوریا رفت، که قبلاً ده سیو را سخت‌تر کرده بود – اما او مانند اکثر بازیکنان نیست. این مقدار از قبل کاملاً مشخص است. این بار سوریا توپ را رها کرد: نه چندان دور اما به اندازه کافی، یک برق سفید در مقابل او توپ را به تور فرستاد. مرد انگلیسی فقط یک بار دیگر موفق شده بود: برای سومین بار متوالی برنده را به دست آورد. این چهارمین بازی او برای مادرید بود. او در تمام امتیازات گلزنی کرد. حالا او در برنابئو نیز یک گل داشت و در نهایت ختافه را 2-1 شکست داد و همه اطرافیان او را وحشی کردند.
او پس از آن گفت: «تا به حال چنین صدایی نشنیده بودم. تیتر مارکا این بود: “بلینگهام سقف را برمی دارد” که نسبت به او بی رحم بود. تازه پوشیده بودند. او به گوشه جنوب شرقی دوید، به زانو درآمد، بلند شد و به دویدن ادامه داد، هم تیمی هایش به دنبال او، به سمت چهار امدادگر که روی نیمکت مقابل سکوها ایستاده بودند. زمانی که آنتونیو رودیگر با کمی سختی به داخل انبوه بازیکنان جیغ می‌زد، این کار را از دست داد و از سقف و روی مانع پشت سر افتاد. همچنین زمانی که رودیگر بلند شد و شروع به مشت زدن به شکم دیوید آلابا کرد، عملی بود.
بلینگهام به میدان بزرگ نگاه کرد و مشتش را بالا برد. پیراهنش را از نشان بالا کشید. او گریه واموس!که به این معنی نیست که اجابت مزاج از شیر عبور می کند، بلکه یک شروع است. و شروع خوبی بود، تقریباً پوچ. سپس لحظه ای کنار رفت و با پیروان خلوت کرد و دستانش را دراز کرد.
شما بسیاری از آن و بسیاری از او را در آن می بینید: شخصیت، مردی که بر هر چیزی که می بیند تسلط دارد. علامت تجاری ای که آنها اکنون می شناسند، جشن او ابتدا در سن مامس برگزار شد، جایی که یکی از هواداران کمک کننده اتلتیک به او علامت V را داد، که در اینجا صدق نمی کند، تا مطمئن شود او متوجه شده است. آنجا در ورزشگاه پاور هورس بود که وینیسیوس جونیور آنقدر آن را دوست داشت که از آن تقلید کرد. و در Balaidos، جایی که رودیگر او را مانند یک جام نگه داشت و آلابا با خوشحالی به او ضربه زد. این بار هواداران مادرید توانستند آن را از نزدیک ببینند. و بله، او هستند سرگرم کردن همچنین در آغوش گرفته شد: انگار کل ورزشگاه در آغوشش پذیرفته شد و او را محکم در آغوش گرفت.
مارکا گفت، این تیر کوپید است: عشق در نگاه اول که حتی فیگو، زیدان، رونالدو و دیگران آن را احساس نکردند. این کمک کرد که بلینگهام قبل از اینکه حتی پا در برنابئو بگذارد، به عنوان بهترین بازیکن ماه لالیگا انتخاب شده بود. بعد از اینکه او این کار را در اینجا نیز انجام داد، شعاری به صدا درآمد: «یهودی! یهودی! یهودی!”. و همانطور که او به سمت دایره مرکزی می رفت، صدای کر “هی جود” از طرف هوادارانی که در نهایت به جایگاه جنوبی بازگشته بودند به صدا درآمد. این ممکن است بدیهی به نظر برسد، اما آهنگ های واقعی در اینجا هیچ نقشی ندارند، مهم نیست که چقدر تخیلی هستند. مک منمن به سبک ماپت وجود ندارد. مهم نیست که چقدر سریع می دود، ادریسا بابا صدای باربارا آن را نمی شنود و روبی هرگز قیصر چیفد نشد. بونو هنوز چیزی را که به دنبالش است پیدا نکرده است.
“من نمی توانم آن را باور کنم. بلینگهام گفت: پاهایم می‌لرزید. “وقتی آنها “هی جود” را خواندند، من غاز شدم. فقط می خواستم برگردم، بایستم و بشنوم. می توانستم حمایت را احساس کنم. نمی دانم چه کاری انجام دادم که لیاقتش را داشتم، فقط خیلی ممنونم.”
او بیش از آنچه انتظار داشت انجام داد. حتی آنهایی که فکر می کردند او خوب است، او را اینطور تصور نمی کردند را خوب یک ضرب المثل قدیمی وجود دارد که اخیراً بی وقفه منتشر شده است که می گوید بازیکنان بریتانیایی همیشه و به طور اجتناب ناپذیر شکست می خورند – زیرا برنده عنوان دیوید بکهام، برنده چهار بار لیگ قهرمانان اروپا، گرت بیل، قهرمان دو بار لیگ قهرمانان و دو بار قهرمان جام ملت های اروپا، استیو مک منمن و دو بار برنده و فینالیست جام اروپا لوری کانینگهام a فاجعه. این مزخرف است، اما هر چه می گویند، بلینگهام آن را شکست. AS Mad Madridista Tomas Roncero به مدت یک هفته نوشت: “مثل اینکه او در Castellana به دنیا آمده است.” یک هفته بعد، روماس رونسرو، مادریدیستای دیوانه AS نوشت: «مثل اینکه او در پوئرتا دل سول به دنیا آمده است.
کارلو آنچلوتی گفت که چیزی که بیشتر از همه در مورد بلینگهام به چشم می خورد شخصیت اوست، اظهاراتی که به حق تبدیل به یک موضوع تکراری شده است. خطی از مربی سابق او در دورتموند وجود دارد که می گوید او “پیرترین جوان 19 ساله جهان” است. من به تازگی 20 ساله شده ام، بلوغ و امنیت شگفت انگیز است، رهبری. همانطور که یکی از تیترها بیان می کند، “بلینگهام کود را قطع می کند” و تنها افراد بزرگ این کار را انجام می دهند. این رئال مادرید است، به خاطر بهشت - به سمت او جذب شوید، به او اعتماد کنید، تسلیم او شوید. تو را او می برد. دنی کارواخال می گوید: «او فوق العاده است. فران گارسیا می گوید: او یک ستاره دارد. دیوید آلابا می گوید: “این دیوانه است، من نمی توانم کلمات را پیدا کنم.”
هواداران هیجان زده هستند. و چگونه ممکن است نباشد؟ او نه تنها مجری بزرگی است، بلینگهام آن را می‌فهمد، محیط اطرافش و صحنه‌ای را که روی آن قرار دارد، درک می‌کند. هیچ ترسی وجود ندارد، یک اعتماد بسیار زیاد، بلکه احترامی نیز وجود دارد: هر دو لعنتی، رئال مادرید بزرگ است و این رئال مادرید است؟ و هر کلمه، هر حرکتی لحن مناسبی دارد. در تمام وقت روز شنبه، او به چهار طرف میدان چرخید، همه آنها به او روی آوردند، کف زدند، اشاره کردند و قول بیشتری دادند. طبیعی بود، نه اجباری، ارتباط کامل بود. طبق صفحه اول، او “قهرمان برنابئو” است.
بعد از تبلیغات خبرنامه
لحظه ای درست قبل از سوت پایان بود که توجه ها را به خود جلب کرد و نشان داد که او چگونه بر بازی مسلط شده بود که طبق معمول در برابر ختافه، گهگاه به درگیری تبدیل می شد – یکی از مواردی که در آن پنالتی از او گرفته شد به دلیل آن. VAR تصمیم گرفت که او ظاهر شد و تماس دیگری رد شد. در عمق گوشه جنوب غربی، گاستون آلوارز سعی کرد او را از توپ خارج کند و از زمین خارج کند. بلینگهام ضربه را خورد – نه برای اولین بار – و ایستاد، به جایگاه ها نگاه کرد و لبخند زد. خفیف ترین اشاره یک چشمک بود. نگاه گفت: خوب است، نه.
واقعا خیلی خوبه در شب افتتاحیه او مقابل اتلتیک، در مکانی که آنها «کلیسای جامع» می نامند و نماد آن در تمام اسپانیا منحصر به فرد است، هیچ احساس هیبتی وجود نداشت، و در اینجا هم اینطور نبود. هیچ چیز خاصی در مورد کاری که بلینگهام انجام داد وجود نداشت، اگرچه نکات برجسته تکنیک و ورزشکاری شگفت انگیز وجود داشت. در عوض، این تمام کاری بود که او انجام داد. و این نشانه آن چیزی بود که بعد از آن اتفاق افتاد: قدردانی هفته به هفته افزایش یافت، تاریخ تکرار شد. دفاع کرد، حمله کرد، پاس کرد، دوید. او وارد دوئل شد و هرگز تسلیم نشد. و البته گل زد. بازیکنی که زمانی مربی جوانانش پیراهن شماره 22 را به او داده بود، زیرا او ترکیبی 10، 8 و 4 بود، اکنون 5 را می پوشد و معلوم می شود که 9 است.
راهنمای شروع سریع
نتایج لالیگا
نمایش دهید
آلمریا 2-3 سلتاویگو کادیز 3-1 ویارئال رئال بتیس 1-0 رایو وایکانو آلاوز 1-0 والنسیا رئال مادرید 2-1 ختافه رئال سوسیداد 5-3 گرانادا اوساسونا 1-2 بارسلونا رئال مایورکا 0-0 اتلتیک بیلبائو، خیرونا 1 -0 لاس پالماس
آنچلوتی می‌گوید گل‌ها نقش اصلی او نیست، اما او ترکیب را تغییر داد تا بلینگهام را در بالای الماس قرار دهد، نزدیک به گل. این یک نقش جدید است، اما نقشی که آنچلوتی آن را مناسب می‌داند. او خیلی سریع یاد می گیرد. لازم نیست مرتباً چیزهایی را به او بگویید. ما به او ویدئوهایی از بازی او در دورتموند و انجام کارهایی که ما دوست داریم نشان دادیم و از او خواستیم به این کار ادامه دهد. این یک تغییر است – او در دورتموند بازی های بیشتری در بین خطوط داشت – اما او همیشه بازیکنی بوده که به جلو می رود، نه به عقب.”
او با پنج بازی در چهار بازی بهترین گلزن لالیگا است، حتی اگر گلزن نباشد. او مسئول 63 درصد از گل های مادرید بود، در 75 درصد به طور مستقیم نقش داشت و بسیار مهم بود. آقای گرگ مادرید، یک ستون نویس او را صدا زد. او در سن مامس گل دوم را برای پیروزی 2-0 به ثمر رساند و بازی را تضمین کرد. در آلمریا او گل تساوی و گلی را به ثمر رساند که باعث برتری آنها شد. او در ویگو تک گل را دیر به ثمر رساند. حالا او برنده دیگری داشت. این هم تصادفی نیست: همه آنها گل های مهاجم هستند، داخل محوطه جریمه، فراتر از نقطه پنالتی، مردی که با زیدان مقایسه می شود با رائول روز شنبه نیز مقایسه می شود. بلینگهام زمانی که دقیقاً در زمان مناسب به مکان مناسب رسید، گفت: «کار ذهنی زیادی در پشت آن وجود دارد.» روز
