آیزاک رومرو گرسنه و متواضع در سویل راه خود را به پیش می‌برد | لالیگا

Dدسامبر 2023، یک روز قبل از بازی، مدیر یک تیم در دسته چهارم اسپانیا، تیم خود را گرد هم می آورد. او برنامه را به آنها یادآوری می کند – اتوبوس ساعت 6 صبح حرکت می کند و ساعت 11:30 صبح در فاصله 230 کیلومتری حرکت می کند و در طول مسیر برای سوار کردن بازیکنان می ایستد – و ویدیویی را معرفی می کند. این شامل تمام گل های مهاجم حریف می شود: 11 بازی از 13 بازی وجود دارد و مدافع میانی که تماشا می کند به سرعت متوجه می شود که حتی یک گل هم گل نیست. در عوض، آیزاک رومرو، مهاجم سویا B در بالای صفحه، همه آنها را خودش می سازد. مدافع به یاد می آورد: «غیر واقعی، کاملا غیر واقعی». می توان گفت که او باید در تیم اصلی باشد و این دقیقاً همان چیزی است که اتفاق افتاد. او در حال سوختن است.»

این آسان به نظر می رسد، اما اینطور نبود. رومرو می‌گوید: «من هرگز چنین چیزی را تصور نمی‌کردم. آن روز صبح جلوی چند صد نفر بازی کرد و گل نزد. دفعه بعد که گل زد 12581 بود. زمان پس از آن، 13,092. و یک هفته بعد، هنگامی که سینه خود را کنترل کرد، چرخید، آن را از میان پاهای مدافع اوساسونا گذاشت و یک پایان عالی را به گوشه هدایت کرد، 36640 نفر غرش کردند. هنگامی که او این شنبه را پس از 85 دقیقه طاقت فرسا مسابقه در اطراف زمین و شکست رئال سوسیداد ترک کرد، سانچز پیزخوان ایستاده بود تا او را تشویق کنند و نام قهرمان جدید و غیرمنتظره خود را فریاد بزنند.

همه چیز برای او و او تغییر کرده است. دسامبر آخرین بازی رومرو برای سویا اتلتیکو، تیم B این باشگاه خواهد بود. دو روز قبل، تیم اول از مایورکا شکست خورده بود: این نهمین بازی متوالی سویا بدون برد بود و یک هفته بعد با شکست 3-0 از ختافه به رده دهم صعود کرد و به رده هفدهم رسید. آخرین بازی ایزاک برای سویا اتلتیکو برابر ال پالو در ژانویه بود. پنج روز بعد او اولین بازی خود را در تیم اول با آلاوز انجام داد که بلافاصله با دو گل مقابل ختافه در جام حذفی، یک گل مقابل خیرونا، گل تعیین کننده مقابل اوساسونا در اولین بازی خانگی خود و گل پیروزی مقابل اتلتیکو مادرید دنبال شد. او هنوز نتوانست 90 دقیقه دوام بیاورد، اما در 7 بازی اول خود 5 گل و یک پاس گل به ثمر رساند.

او یک پاس گل دیگر در روز شنبه ارائه داد، زیرا سویا با نتیجه 3-2 رئال سوسیداد را شکست داد تا هفت امتیاز از سه رده آخر فاصله داشته باشد، اما همه آنها بقا را تضمین کردند. تیمی که در ده بازی نتوانست پیروز شود، اکنون در شش بازی فقط یک بار شکست خورده است – در مقابل رئال مادرید، زمانی که ضربه رومرو که می توانست برنده شود، توسط آندری لونین به طرز درخشانی مهار شد – و همانطور که دیاریو دو سویا می گوید، نوع اکثر آنها. نداشت. چیزی که حدود یک ماه پیش شنیده نشده بود، “روح” تیم است. او همچنین خاص است، یک تمام کننده طبیعی با چیزی خالص، بی فرهنگ در مورد او، بازیکنی که می گوید دیگو کاستا بت اوست، که با همه درگیر می شود و همه چیز را تعقیب می کند و “همه چیز را می دهد تا زمانی که دیگر نتوانم بدهم”. مدیر او کیکه سانچز فلورس تاکید می کند که او نمونه ای از این است که چگونه یک فوتبالیست کل تیم را تغییر می دهد: “مسیری که همه می توانند دنبال کنند.”

این طبیعی ترین یا مستقیم ترین راه نبود: این عادلانه نیستیک کودک از تیم B در تیم اول تاثیر می گذاردبه خصوص به این دلیل که رومرو اصلا بچه نیست. او پسر فوتبالیستی است که قهرمان جهان در کنارش است، 23 ساله اما برای سگوندا B خیلی خوب است.

او نمی توانست این را پیش بینی کند. و نه هیچ کس دیگری. اگر رومرو تابستان امسال راهش را می‌رفت، احتمالاً در دسته دوم بازی می‌کرد. اگر مشکلات کاغذبازی در این زمستان و ناکامی باشگاه در یافتن مهاجمی برای حل کردن اوضاع نبود، احتمالاً او همچنان در دور چهارم بازی می کرد. این مطمئناً یک مطالعه موردی دیگر در غلبه بر شانس است، بلکه در شانس، برای خوب و بد، و در توانایی فوتبال برای یافتن راهی.

رومرو در Lebrija متولد شد، شهری با 27432 نفر در 60 کیلومتری جنوب سویا، جایی که پدربزرگ و مادربزرگش در اواخر دهه 1970 زمانی که باتلاق‌های ساحل چپ گوادالکیویر برای ایجاد زمین‌های کشاورزی خشک شد، به آنجا نقل مکان کرده بودند، و او هنوز در آنجا بود. امروز زندگی می کند پدرش آنتونیو برای اتلتیکو سانلوکینو بازی کرده بود، با خرز به دسته دوم رسید و تامین کننده تیم محلی اتلتیکو آنتونیانو شد. مادرش ماکارنا بار را در باشگاه اداره می کند. و رومرو نیز برای آنها بازی کرد و به آنها کمک کرد تا صعود کنند اندلس منطقه ای به اسپانیا بخش ترسرا. او در این فصل بازی کرد در برابر آنها در Segunda B. او 0-2 شکست خورد و گلی نزد. حالا او مقابل خیرونا و اتلتیکو گلزنی کرده و در برنابئو بوده است.

زمانی که به آنتونیانو کمک کرد، آیزاک قبلاً به سویا و کادیز رفته بود و برگشته بود. او در کودکی به سویا پیوسته بود اما زمانی که آنها به تیم 11 نفره رفتند آن را ترک کرد. او 18 ماه را در کادیز گذراند، اما آن هم نتیجه ای نداشت: دور از خانه بود. در 19 سالگی او دوباره برای آنتونیانو بازی کرد، اما مربی او فرانسیسکو خوزه کوردرو، که رشد و ثروتمند شدن او را دیده بود و او را به عنوان مهاجم مرکزی ارتقا داده بود، مطمئن بود که او موفق خواهد شد و سویا را صدا کرد. کارلوس مارچنا، دستیار مربی سویا اتلتیکو، نه تنها برای بازی از او دیدن کرد. مارچنا، 39 ساله و به تازگی بازنشسته، قهرمان سابق جهان که هنوز در هر جلسه تمرین شرکت می کند و کاملا عاشق فوتبال است، رفت و مقابل او بازی کرد. او به اسحاق دراز کشید و آموزش را به یک آزمایش واقعی تبدیل کرد. در نهایت او نیز متقاعد شد.

ایزاک که در 19 سالگی از فوتبال آماتور منطقه بیرون آمد، دیر آمد، اگرچه چیزی در پیشرفت او وجود داشت که او را متفاوت می کرد. سال 2018 بود و او ابتدا به سویا C رفت و به تیم B صعود کرد، اما همچنان مشکلات شانه داشت، از ناحیه پا دچار شکستگی شد و زمان گذشت. تابستان امسال او در پیش فصل به تیم اصلی پیوست. اما خوزه لوئیس مندیلیبار یک بازیکن اثبات شده و حرفه ای می خواست. اینطور نبود که رومرو گهگاهی هم مورد استفاده قرار گیرد: چون او 23 ساله شده بود، اگر به تیم اول می‌پیوست، باید دائمی بود. او برای حفظ ثبت نام در تیم B و نمایندگی دو تیم بسیار پیر بود. بنابراین سویا به جای آن ماریانو دیاز را به خدمت گرفت. دیگر موقعیت های تیمی در دسترس نبود.

رومرو در آستانه ترک دائمی بود – باشگاه دسته دومی آلباسته او را می خواست – اما مدیر ورزشی سویا ویکتور اورتا او و پدرش را متقاعد کرد که بمانند و موعظه صبر کرد. با این حال، حتی زمانی که پنجره زمستانی فرا رسید، فلورس خیلی واضح و علنی اعلام کرد که دیگر به مهاجمان ماریانو یا رافا میر که بین آنها فقط 5 بار شروع لیگ و دو گل زده بودند، اعتماد ندارد و خروج فرناندو به آنها اجازه داد. برای امتحان کردن، با اضافه کردن یک بازیکن دیگر، بعید به نظر می رسید که رومرو باشد.

اینجاست که شانس وارد عمل می شود. انتقال رابرت بوزنیک از بواویستا حتی پس از انجام تست های پزشکی با شکست مواجه شد و سپس تلاش برای جذب دیوید داترو فوفانا با شکست مواجه شد، به نظر کامل شد زیرا چلسی به سقف قرض خارجی خود رسیده بود. اینها تنها معاملاتی نبودند که قابل اجرا نبودند. رافا میر و ماریانو هنوز آنجا بودند، اما ممکن است نبودند – فلورس گفت: “یا به سطح می‌رسی یا بازی نمی‌کنی”، و ادعا کرد که “برخی افراد خواسته‌ها را متفاوت تفسیر می‌کنند.” یوسف ان‌سیری در جام ملت‌های آفریقا حضور داشت، لوکاس اوکامپوس باید به عنوان یک نه کاذب بازی می‌کرد و تیم در بحران بود. و اینطور شد: 26 دقیقه مقابل آلاوز و سپس انفجار.

یک بت جدید فرود آمده بود، فقط او تمام مدت آنجا بود.

ما کسی را ندیدیم. فلورس می گوید ما بچه ها را در تمرین دیدیم و بعد تصمیم گرفتیم، همین. من آیزاک را دوست دارم زیرا هر کاری که از او بخواهید انجام می دهد. او ما را پر از انرژی می کند. ما بسیار خوش شانس هستیم که او را در کنار خود داریم و او آنقدر متواضع است که او را بزرگتر می کند. این درس فروتنی برای کل گروه است. دیدن جوانان آنجا احساساتی می شود. زمانی جوان بودیم. مربی دری را باز می کند، اما آنها هستند که کارها را انجام می دهند. شما عالی هستید.”

او سویا را گرسنه کرد. تیم به آن نیاز داشت و ثابت کرد که مسری است.” دیگو سیمئونه می‌گوید که او «همه‌چیزی است که یک مربی به دنبالش است.» حتی مربی اسپانیایی، لوئیس د لا فوئنته، او را به‌عنوان «بچه‌ای که خیلی دوستش دارم» توصیف می‌کند. همه این کار را می کنند. En-Nesyri در این آخر هفته اعتراف کرد که زندگی با رومرو برای همه آنها “خوشایند” است و به خصوص برای او. پس از آزاد شدن توسط پسر از Lebrija، شراکت خوبی بین آنها از زمان بازگشت مراکشی از Afcon ایجاد شد. یک تیتر صبح یکشنبه آن را خلاصه کرد: “سویا چه جفت مهاجمی دارد!”

اولیور تورس هافبک گفت: “ایزاک بیش از یک بازیکن خوب است، او یک هم تیمی خوب، یک پسر خوب، فوق العاده متواضع، فوق العاده سخت کوش است و در نهایت شانس به چنین افرادی لبخند می زند.” او منتظر لحظه خود بود: او به ما کمک خواهد کرد و امیدوارم بتواند برای مدت طولانی به ما کمک کند. هر بار که گل می زند ما آنجا خواهیم بود تا او را در آغوش بگیریم. حقیقت این است که او یک کشف بزرگ برای همه است.»

خب تقریبا همه در اوایل دسامبر، برخی از مدافعان می دانستند: آنها رومرو را مستقیماً روی صفحه نمایش خود دیده بودند.