مندر یک مسابقه پر از نقاط عطف، ما منتظر بودیم، اما همانطور که معلوم شد، نه برای جیمی. نه برای یک ویکت تست 700، بلکه برای یک 198. و نه از طرف یک مرد 41 ساله دیوانه و بلوند، بلکه از یک مرد 32 ساله دیوانه و مو قرمز که بالاخره برگشته و توپ را در دستانش دارد.
در یک روز سخت دیگر برای انگلیس، وقتی شکست سری 3-1 از دیدگان خارج شد و 4-1 به چشم آمد، و درست زمانی که اولین بازی های هند در آستانه پرواز به استراتوسفر بود، بن استوکس ناگهان توپ را به موقع برداشت. امتیاز دوم بعد از ناهار
آنقدر طولانی شده بود که مردم تقریباً فراموش کرده بودند که او میتواند پیستونها را به زمین بکوبد، حتی اگر افرادی که او را در هند دنبال میکردند، او را با پیشرفت تور و افزایش قدرت او در تمرین Outfield دیده بودند.
او یک یا دو پرتاب تمرینی پرتاب کرد، زمین را به جلو و عقب تکان داد و به شکل معمولی آن را تا نقطه چین زد، در حالی که وضعیت فوقالعاده خوبی داشت. این اولین توپ او در 251 روز بود، پس از آزمایش خاکستر در لردز در ماه ژوئیه، قبل از یک جام جهانی ناامیدکننده و جراحی زانو در نوامبر – برداشتن خار استخوانی و بخیه شدن مینیسک. او به پزشکان قول داده بود که در این تور کاسه نکند. او وعده خود را زیر پا گذاشت – برای نجات سریال خیلی دیر بود، اما به موقع برای تقویت روحیه.
چه راهی برای انجام این کار، اولین توپی که به اندازه کافی پرید تا بالای استامپ روهیت شارما را لمس کند. ضربه زن نگاهی گیج به عقب در 103 انداخت و به خود اجازه داد لبخند کوچکی بزند قبل از اینکه یورتمه برود و وقتی از طناب مرز عبور می کرد با ناامیدی به پایش لگد زد. در بالکن، برندون مک کالوم دستانش را روی دهانش گذاشت و نگاهی به پل کالینگوود انداخت. در زمین، زک کرولی دستش را روی دهانش گذاشت و استوکس را نوازش کرد که بیشتر از او دور می شد.
همه اینها بسیار یادآور یکی دیگر از بازیکنان همه کاره انگلیس بود که در سال 1986 پس از وقفه ای از بولینگ به موفقیتی مشابه دست یافت، البته در حالی که 63 روز ممنوعیت سیگار کشیدن حشیش را پشت سر می گذاشت. در تست نهایی تابستان، ابتدا توپ را به یان بوتهام دادند و او در حالی که همگی یک کفال پراکسید و شلواری تنگ پوشیده بود، از راه مستقیم خود تاخت. او یک توپ کوتاه و بی معنی را بازی کرد که بروس ادگار نیوزیلندی مستقیماً برای تحویل دوم، جایی که گراهام گوچ منتظر بود، هل داد. گوچ پرسید: “چه کسی فیلمنامه های شما را می نویسد؟”
بوتهام بعداً رکورد جهانی دنیس لیلی با 355 ویکت تست را شکست، اگرچه آب و هوا باعث شد بازی با تساوی به پایان برسد. ممکن است فیلمنامه نویس استوکس بیشتر در آستین خود باشد، اما تنها دوره کوتاهی از تسلط انگلیسی در آن روز وجود داشت. اندرسون ویکت شماره 699 را در اوور بعدی گرفت و در نهایت از شوبمن گیل که جسارت داشت دوباره آن را به مدت 6 دقیقه بالای سرش ببرد، بهتر شد.
با پایان یافتن دو صدساله جلسه صبح، استوکس و اندرسون اولین دِودوت پادیکال و سرفراز خان درخشان را به مدت نیم ساعت روی طناب ها گذاشتند. اما سرخپوستان جوان به وظیفه خود پایبند ماندند و دویدن دوباره شروع شد. سپس استوکس با انداختن یک توپ گرفته شده و کاسهشده – البته از روی توپ بدون توپ – و تکیه بر روی جو روت، قهوه را روی خطوط خود ریخت و تنها ویکت پنجم شعیب بشیر در زمین چمن دارمسالا را به ثمر رساند.
در استودیوی تیانتی، استیون فین، کهنه کار سه عمل جراحی زانو، فیلم «استوکس» را تماشا کرد. برای من سخت بود که از عمل جراحی زانو برگردم و دقیقاً همان کاسهباز باشم. اما بن استوکس آن زیپ را دارد. اگر به حرکت آهسته نگاه کنید، هیچ تسلیم در زانوی جلو وجود ندارد و این همان چیزی است که به دنبال آن هستید.”
از آنجایی که برتری هند به بیش از 250 عدد رسیده است، شانس انگلستان برای بدست آوردن چیزی غیر از یک روز پیاده روی رایگان در هیمالیا از این بازی بعید به نظر می رسد.
اما بازگشت استوکس با توپ به طور خودکار آنها را به تیم بهتری تبدیل می کند. او همچنین بازیکنی است که وقتی مشغول است بهتر است و زمانی که در حال بولینگ است یک ضربه زن شادتر است. وقتی خوشحال است کاپیتان بهتری است
او خود را به عنوان یک متخصص ضربه زدن در هند تثبیت نکرده است. با این حال، او هنوز یک اینینگ باقی مانده است.
در مورد اندرسون، هنوز دو ویکت در اینینگ هند برای رسیدن او به نقطه عطف باقی مانده است. مگر اینکه او در هفته دوم جولای در لردز هند غربی را دوست داشته باشد.