تیزمانی بود که اسکاتلند برای یک بازی در گرجستان در یک پایگاه تمرینی در آنتالیا آماده‌سازی خود را با شکوه می‌دانست. با گذراندن مسابقات بزرگ بدون شرکت اسکاتلندی، صرفه جویی ضروری بود.
موفقیت ثابت شده به این معنی است که استیو کلارک، مدیر فعلی اسکاتلند، صاحبان حقوق خود را دقیقاً در جایی که می‌خواهد دارد. وقتی کلارک می خواست یک هتل پنج ستاره در گلاسکو داشته باشد، اتحادیه فوتبال اسکاتلند موافقت کرد.
توقف این هفته در ترکیه از مدت ها قبل برنامه ریزی شده بود، زیرا بازی پنجشنبه در تفلیس می تواند قابل توجه باشد، اما پس از اینکه اسکاتلند در ماه گذشته حضور خود را در یورو 2024 تضمین کرد، هرگز چشم اندازی برای تغییر در برنامه ها وجود نداشت. مسابقات پیاپی مسابقات قهرمانی اروپا خزانه اتحادیه فوتبال اسکاتلند را افزایش داده است. کار کلارک در زمین، توجه را از نگهبانان بی ادعا ورزش ملی منحرف می کند. بنابراین وقتی مدیر می گوید «پرش»…
کلارک وارد این بازی دوگانه می شود – نروژ یکشنبه در گلاسکو بازی می کند – با چیزهای زیادی برای فکر کردن. قابل درک است که این جشن ها زمینه ای را برای اسکاتلند فراهم کرد که تابستان آینده مکانی را در آلمان تضمین کند، اما به نظر می رسد کلارک از خطرات زیر پا گذاشتن آب آگاه است. شکست مقابل فرانسه در لیل را به سختی می توان فاجعه بار دانست، اما با این وجود این سومین شکست متوالی اسکاتلندی ها بود. شکست باعث می شود که مسئول ناخوشایند باشد.
کلارک با فرانسه و انگلیس موافقت کرد – اسپانیا نیز در ماه اکتبر اسکاتلند را شکست داد – با نگاهی به آینده کوتاه و میان مدت. بدون قرعه کشی خوش شانس، ورود اسکاتلند به مرحله دوم یک تورنمنت بزرگ برای اولین بار به برتری آنها در برابر مخالفان نخبه بستگی دارد.
کلارک سپس تیمش را به رده بالای لیگ ملت ها هدایت خواهد کرد. با توجه به برتری فرانسه و انگلیس (بله، آنها از گروه A سقوط کردند، اما نکته همچنان باقی است) در برابر اسکاتلند، چشم انداز دلخراش است. مردان کلارک بر اساس عملکرد مداوم خود به تنهایی، با این سوال دشوار روبرو هستند که چگونه قدم بعدی را بردارند.
پیروزی اساسی مدیر این بود که توانایی جمعی را برجسته کند. هیچ توضیح دیگری برای اسکاتلند وجود ندارد، اسکاتلند که از مرحله ای بیرون آمد که در آن نروژ ارلینگ هالند پشت سر گذاشته شد. تیمی که در اوایل امسال یک پیروزی ارزشمند را مقابل اسپانیا کسب کرد، لیندون دایکز از کوئینز پارک رنجرز را در پست مهاجم مرکزی داشت.
اسکاتلند استعدادهایی دارد، به خصوص در دفاع کناری و هافبک، اما همچنان فاقد یک عامل تعیین کننده در یک سوم نهایی است. به طور مخفیانه، کلارک باید بداند که با افزایش مخاطرات رقابتی، این یک مشکل خواهد بود. منابع آن کم است. مصدومیت اندی رابرتسون و کیران تیرنی این را روشن می کند.غیبت آنگوس گان به این معنی است که اسکاتلندی ها به وضوح در دروازه بانی ضعیف هستند. یک تیم پچ ورک منطقه صلاحیت را تکمیل می کند.
اسکاتلند یک پیشنهاد جذاب است. کلارک به اندازه کافی در حلقه خود مطمئن است که بازیکنانی را که می توانند از طریق خطوط خونی برای تیم او واجد شرایط باشند را از نزدیک تعقیب نمی کند، زیرا این افراد اسکاتلند را یک پلت فرم بین المللی قابل دوام می دانند. در روزهای اخیر از آرچی گری و تینو لیورامنتو نام برده شده است.
بعد از تبلیغات خبرنامه
الیوت اندرسون برای مدت کوتاهی امید بزرگ اسکاتلند در نظر گرفته شد. هافبک نیوکاسل به نظر می رسید آماده تعهد به تیم کلارک است اما با عجله تمرینات خود را قبل از سفر به قبرس در ماه سپتامبر رها کرد. اگر اندرسون – که به اندازه خرس پدینگتون اسکاتلندی است – در صورت فلکی بین المللی احساس ناراحتی می کرد، به جای انتقاد برای عقب نشینی، سزاوار ستایش است. این بازیکن 21 ساله است که هنوز در تلاش است تا شروعی منظم در سطح باشگاهی داشته باشد. باید به اندرسون فضا داده شود تا آینده خود را تعیین کند.
این تجربه، خواستگاری اسکاتلند با هاروی بارنز را جذاب‌تر کرد. این بازیکن 25 ساله قبل از اینکه از ناحیه پا آسیب جدی ببیند، آماده بازی برای اسکاتلندی ها نیز به نظر می رسید. اگر بارنز در سال جدید به تیم نیوکاسل بازگردد، می توان حدس زد که او می تواند به مسابقات قهرمانی اروپا نگاه کند. برای اینکه این یک چشم انداز جدی باشد، بارنز باید انتخاب شود و عملکرد قوی در پنجره دوستانه مارس داشته باشد. چه آدامز چند ماه قبل از به تعویق افتادن فینال یورو 2020 برای اسکاتلند ثبت نام کرده است. بارنز بدون شک اسکاتلند را غنی خواهد کرد.
تیم زیر 21 سال اسکاتلند برای انتخاب کم است. پیشرفت بن دواک در لیورپول به آن سرعتی که بسیاری پیش‌بینی می‌کردند یا امیدوار بودند، نبوده است، تا حدی به دلیل مصدومیت. سبک دویدن مستقیم و سرعت دواک به خوبی به تیم بزرگسالان اسکاتلند ترجمه می شود، اما او باید به طور مداوم در سطح تیم اول عمل کند.
تجربیات اسکاتلند در گرجستان در سال‌های 2007 و 2015 مضر بود و شکست‌ها زمانی رخ داد که جواز حضور در خطر بود. این بار چنین فشاری وجود ندارد. کلارک به سادگی می خواهد به فرهنگ برنده شدن آسان که به او خدمت کرده است بازگردد. این بدان معنا نیست که مدیر تصویر بزرگتر را ارزیابی نمی کند. اگر اسکاتلند نمی خواهد به آمار آلمان برسد، این امر ضروری است.
