مهمه می‌دانند که در روز پنج‌شنبه، ۱ دسامبر ۱۹۵۵، زنی به نام رزا پارکز مسیر جنبش حقوق مدنی آمریکا را تغییر داد و جایگاه خود را در تاریخ نوشت، وقتی که از رها کردن صندلی خود در اتوبوس مونتگومری برای ایجاد فضایی برای مسافران سفید پوست خودداری کرد. گرفتن
اقدام شجاعانه آنها جرقه بایکوت اتوبوس توسط جامعه سیاهپوست محلی را برانگیخت و مارتین لوتر کینگ را به یک نام آشنا تبدیل کرد. با این حال، تعداد کمی از مردم نام کلودت کالوین، دختر 15 ساله‌ای را می‌دانند که 9 ماه قبل همین کار را انجام داد و شاید با توجه به سن حساسش، شجاعت بیشتری از خود نشان داد. دلیل این امر این است که کالوین خیلی زود پس از حادثه باردار شد و به همین دلیل الگوی نامناسبی برای جرقه زدن چنین جنبش مهمی در نظر گرفته شد. در حالی که پارکس به درستی به خاطر شجاعتش به یاد می‌آید، عمل شجاعانه کالوین تا حد زیادی مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
این هفته ربکا ولش و سم آلیسون تاریخ خود را به عنوان داور لیگ برتر می نویسند. روز شنبه ربکا اولین زنی بود که هدایت یک بازی برتر در فولام را بر عهده گرفت. در روز باکسینگ دی، سم از شفیلد یونایتد اولین داور سیاه پوستی خواهد بود که پس از بازنشستگی اوریا رنی در سال 2008، هدایت یک بازی لیگ برتر را بر عهده می گیرد. ربکا و سم افراد فوق العاده با استعدادی هستند و به اوج حرفه خود رسیده اند زیرا در کاری که انجام می دهند بهترین هستند. آنها نباید به عنوان پرچمداران همه داوران زن یا سیاهپوست در نظر گرفته شوند، اما باید در مورد اینکه چگونه آنها به سطحی رسیدند که بسیاری از همنوعان با استعداد آنها هرگز به آن نرسیدند فکر کنیم.
پنج سال پیش، دو مقام سیاه پوست، جوئل مانیکس و آجی آجیبولا، برای یک بازی در وایت هاوک گرد هم آمدند. بعد از بازی، آنها در مورد غیرعادی بودن دیدن دو داور سیاهپوست در سطح لیگ ملی وارد گفت‌وگو شدند و گروه حمایت از داوران سیاهپوست، آسیایی و مختلط از بحث آنها خارج شد. برخلاف برخی از افراد در فوتبال، جوئل و آجی نه تنها وقت خود را صرف صحبت در مورد مشکل و بیان ایده کردند، بلکه جنبشی را ایجاد کردند و یک برنامه دقیق برای مقابله با چالش ها ایجاد کردند.
در آن زمان، هیچ داور سیاهپوست یا آسیایی در چهار دسته اول فوتبال مردان وجود نداشت و شاید مهم‌تر از آن، علاقه چندانی در میان نهادهای فوتبال برای اعتراف به این مشکل وجود نداشت، چه رسد به انجام کاری برای آن. مشکلات متعدد و پیچیده بودند: ساختار دولتی قدیمی مملو از خویشاوندی. راهی برای پیشرفت مستعد نژادپرستی و سوگیری تایید. و یک فرآیند توسعه استعداد مسئول توسعه مقامات نخبه که عمدتاً داوران سیاهپوست، آسیایی و مختلط را حذف می‌کند.
جوئل از میرر و سی ان ان حمایت دارن لوئیس را برای باز کردن گفتگو و افزایش آگاهی جلب کرد. در طول دو سال بعد، جوئل و آجی با رهبران ارشد اتحادیه فوتبال و PGMOL برای برجسته کردن مشکلات و پیشنهاد راه حل کار کردند.
از شجاعت و سرسختی که در آن وجود داشت نمی توان اغراق کرد زیرا درها کاملا بسته بودند و دلالان قدرت در جامعه داوری برای حفظ محرومیت مقامات سیاه پوست و آسیایی، صفوف داوری را بسته بودند. جوئل و آجی علیرغم تهدید آشکار برای حرفه داوری خود ادامه دادند و طی 12 ماه آینده فوتبال متوجه شد که مشکل بزرگی دارد.
شناخت مشکلات اولین قدم برای ایجاد تغییر است، اما گام بعدی بسیار مهم است: تعهد رهبری به تغییر. آیا رهبری فوتبال تصمیمات دشوار را می گیرد و به اقدامات لازم برای ایجاد تغییر متعهد می شود؟ بسیاری شک داشتند که اراده و تعهد وجود داشته باشد، اما با پیتر السورث، اندی امبلر و مارک بولینگهام از اتحادیه فوتبال انگلیس و هاوارد وب، دانیل هری و مایک رایلی از PGMOL، تصمیمات سخت و اقدامات ملموس شروع شد.
تغییرات سیستمی در ساختار حاکمیت و فرآیندهای ارزیابی داوران، آموزش نیروی کار گسترده‌تر، استخدام کارشناسان برابری، تنوع و شمول و تعامل مثبت بیشتر با جوئل و آجی منجر به سرمایه‌گذاری استراتژیک‌تر در مسیرهای شناسایی استعداد و توسعه برای افراد گروه‌های کم‌نمایش شد.
هنگامی که ما کمبود نمایندگی را می بینیم، اغلب تصور می شود که کمبود استعداد مشکل است. این مورد بسیار کم است و هرگز در داوری اینطور نبوده است. استعداد همیشه وجود داشت، اما شانس پیشرفت نبود. رهبران داور تصمیم جسورانه ای گرفتند که با اجرای بسیاری از توصیه های طرحی که توسط جوئل و آجی تهیه شده بود، تغییرات سیستمی را هدایت کنند.
پنج سال پس از آن هنوز در مراحل ابتدایی خود است، اما با استعدادهای بسیار سالم‌تری که از پیشینه‌های داوری سیاه، آسیایی و مختلط و بسیاری دیگر از سیستم‌های پایه ظاهر می‌شوند، می‌توان پیشرفت را مشاهده کرد.
اهمیت الگوها به درستی به عنوان پیشگامی برای تغییر شناخته شده است. “اگر نمی توانید آن را ببینید، نمی توانید آن را ببینید” یک نقل قول رایج است. اما دیده شدن به تنهایی هرگز منجر به تغییر در برابری نمی شود، زیرا تغییرات مورد نیاز اغلب سیستمی هستند و به رهبران جسور، تصمیمات سخت و اقدامات مشخص نیاز دارند، نه به ابهام.
هیچ مقام سیاهپوست، آسیایی یا ترکیبی تا به حال مسئولیت فینال جام حذفی انگلیس را بر عهده نگرفته است و سه سال پیش هرگز فکر نمی‌کردم آن را ببینم. من اکنون معتقدم که این اتفاق در طول زندگی من خواهد افتاد و این به لطف جوئل و آجی است که یک گلوله برفی را تشکیل دادند که باعث بهمن در داوری و جامعه فوتبال گسترده تر شد.
وقتی چند سال دیگر بازی‌ای داریم که جامعه داوری نخبه نماینده جامعه وسیع‌تر کشورمان باشد، امیدوارم تاریخ درست نوشته شود. اگر چنین است، نام جوئل مانیکس و آجی آجیبولا در سراسر جهان فوتبال به یادگار خواهد ماند و مورد احترام قرار خواهد گرفت.
تونی برنت مدیر عامل Kick It Out است
